Na początku była kula - była ona wyjątkowa, potrafiła dzięki bodźcom z zewnątrz przybierać kolejne formy. Wpierw zamieniła się w kamień, potem w mech, psa, a nawet chłopca, a to nie był koniec jej możliwości. Potrafiła się uczyć i rozwijać, a ponieważ była to istota nieśmiertelna czasu na to miała aż nadto. Tak właśnie zaczęła się historia Niesia, nieśmiertelnego bytu.
"Ku twej wieczności" to wyjątkowa historia o poszukiwaniu tożsamości oraz przynależności. Nawet mimo tego, że oglądałam wcześniej anime, gdy już zaczęłam czytać szybko się wciągnęłam i nie mogłam tej historii odłożyć. Choć przyznam, że w wersji animowanej wzruszała mnie bardziej, bo nie mogłam tego oglądać bez chusteczek pod ręką, co nie zmienia faktu, że manga też wywołuje dużo emocji i zmusza do myślenia.
Chlip, chlip, a ja dopiero co skończyłam wszystkie tomy, jakie miałam na półce i nie wiem co dalej. Muszę szybko dorwać kolejne! Uwielbiam tę mangę, to jak pokazuje problem nieśmiertelności, życia i przemijania.
Dużym plusem całej serii, choć na pierwszy rzut oka może się nie wydawać, są przeskoki czasowe, bo dzięki nim nie tylko obserwujemy ewolucję Niesia na przestrzeni lat, ale też rozwój całego otaczającego go świata. Ciekawe doświadczenie!
Choć z tych wszystkich okresów współczesność, o której były ostatnie tomy, które czytałam, wypadała trochę bladziej, to i tak było ciekawe. Widać tu też było mocno, że Niesio cały czas ma długą drogę przed sobą i brakuje mi dojrzałości, choć tak dużo już przeżył. No i znowu do głosu doszedł jego lęk przed samotnością - z jednej strony chce jak najlepiej dla swoich przyjaciół, z drugiej strony marzy o kimś, kto byłby przy nim zawsze, a uczucie straty wciąż przeraża go mimo tego, jak wiele razy już go doświadczył.
Pociesza mnie chociaż to, że ostatnio zaczął wychodzić nowy sezon i chociaż w ten sposób będę mogła wrócić do historii Niesia i jego przyjaciół zanim nie kupię kolejnych tomów 😆
Czy są tu jacyś fani Ku twej wieczności?✨
Komentarze
Prześlij komentarz