Recenzja "Słońce i gwiazda", czyli najnowszej książki ze świata Percy'ego Jacksona

Są tu fani Percy'ego Jacksona? Kto też nie mógł się doczekać najnowszej książki z tego świata o dalszych losach Nico di Angelo i Willa Solace? <3 Powiem wam, że było na co czekać.

Fabularnie historia wydawała mi się dość prosta, bo nie była tak wielowątkowa jak ostatnie historie, które pisał Riordan. Znajdziemy tu motyw drogi -  bohaterów czeka długa droga, dosłownie i w przenośni,  bo czeka ich też wędrówka w głąb siebie. 

Nico dręczy tajemniczy głos z Tartaru. Wołanie ciągle nawiedza go w snach. A do tego ciągle coś zsyła na niego koszmary i każe mu słuchać. Ale czego? Choć Nico przeżył już wiele, stracił najbliższych a do tego nie ma swojego miejsca, na szczęście jego chłopak Will jest dla niego światełkiem w mroku - i to nie raz dość dosłownie, bo jako syn Apolla Will umie świecić w ciemnościach. Razem wyruszają do podziemia na misję ratunkową, jednak podczas tej wyprawy przyjdzie im zmierzyć się nie tylko z potworami, ale też ze swoimi demonami.

Historia przybrała poważniejszy ton - czego można się w sumie spodziewać po wyprawie do Tartaru. Ale brakowało mi tego zabawnego języka Riordana, gier słownych i żarcików. Zdecydowanie było tego mniej niż zwykle i chociaż książkę czytało się lekko i super szybko jak wszystkie inne autora, to odczuwałam ten brak i przez to coś mi lekko nie grało. To jednak historia skupiająca się w dużej mierze na poznawaniu siebie i akceptacji, o wątpliwościach i niezagojonych ranach, ale też o tym jak ważne jest dopuścić do siebie innych. Relacja Nico i Willa wciąż stawia przed nimi wyzwania, ale chłopcy są gotowi stawić im czoło - i robią to razem. Chociaż muszą się jeszcze dużo o sobie nauczyć, żaden z nich nie zamierza się poddać.

Niby tyle było już tych książek o greckich bogach, a Rick Riordan zawsze znajdzie sposób by znowu zaskoczyć, pokazać kolejne mity, wciągnąć jeszcze raz w ten magiczny świat. Naprawdę się cieszę, że doczekaliśmy się tej historii! I chociaż nie ma tu może jako takiego romansu, to bardzo podoba mi się jak uczucia Nico i Willa są widoczne nawet w małych gestach <3